Het komt met grote regelmaat voor, dat stiefmoeders een slechte naam hebben.
Komt dit omdat ze in één of meer valkuilen zijn gestapt? In mijn praktijk hoor ik, bij veel stiefmoeders waar ze tegen aan lopen en welke problemen daaruit voortkomen. De reputatie boze stiefmoeder willen we toch allemaal niet!

De valkuilen van een stiefmoeder, wellicht herken je iets…?

Te snel willen:
Vanuit alle liefde die er is te snel er een gelukkig gezin van willen maken, meestal met het verlangen om er weer een kerngezin van te maken. Samengesteld gezin werkt echt anders dan een kerngezin! 

Gemiddeld duurt het 4 tot 7 jaar voordat er rust en harmonie in het nieuwe systeem is ontstaan. 

Biologische moeder vervangen:
Met alle liefde en goede intentie een echte moeder willen zijn voor de stiefkinderen, maar dit kan helaas niet.
Je zal altijd een stiefmoeder blijven, daar de kinderen al een moeder hebben (ook al is deze overleden).

Pogingen om de moederrol te gaan vervullen (ook al verlangt jouw partner dat van jou) zijn gedoemd om te mislukken en misplaatst. Zet je toch de stap, dan is het verlies vaak groter dan de winst die je boekt.

Er willen zijn:
Stiefmoeders voelen het verdriet in een gezin (door overlijden of scheiding).
En kunnen dan de neiging hebben om het gevoel weg te nemen door alles ervoor te doen. Helaas is dat vaak hard werken zonder het gewenst resultaat. Ieder heel zo het ‘recht’ om zijn/haar verdriet en daarmee ook het pad wat belopen moet worden, dat kan je niet zomaar fixen. Streef daarom niet naar zo’n ideale situatie, daar het niet lukt in je eentje. Stel je verwachtingen niet te hoog, dat voorkomt een teleurstelling.

Je zelf naar de achtergrond:
Bij stiefmoeders kan er ook de neiging zijn om zichzelf naar de achtergrond te drukken. Waardoor je juist het gevoel bij jezelf versterkt dat je er niet bij hoort en je buiten gesloten voelt. Blijf daarom jezelf altijd afvragen wat je zelf nu wilt.
Kan je blijven communiceren waar je behoeftes zijn. 

Onder drukken van negatieve gevoelens:
Het lukt doorgaans een tijd om je gevoelens zelf weg te stoppen, en maar vrolijk blijven doen. maar op het moment dat het niet meer lukt. Dan zal de bom barsten! En komt er wellicht meer uit dan je lief is, zo gehete ‘diarree’ van woorden
Dan heerst er een ware crisis, waar je als gezin uit moet zien te komen, dat zou moeten gebeuren door veel met elkaar te praten. Hier geldt natuurlijk, dat voorkomen beter is als genezen.

Sterk richten op de stiefkinderen:
Bij vele heerst de gedachten dat het pas goed gaat met de relatie als ze een moeder kunnen zijn voor de kinderen.
Echter leeft deze gedachten niet bij de kinderen, deze zien liever een stabiele relatie met de vader.
Aangezien ze een eerdere relatie ook al stuk hebben zien gaan.
De aanvliegroute in deze is dus om je te richten op de relatie en later pas op de kinderen.

Schuld geven aan de kinderen:
Bij veel stiefmoeders is er soms de neiging om de stiefkinderen de schuld te geven van zaken die niet goed gaan.
Kinderen krijgen vaak de schuld, terwijl het in veel gevallen een probleem is in de communicatie tussen vader en de stiefmoeder. Wordt de stiefmoeder meegenomen in de besluitvorming als het hun gezamenlijk huis betreft. Zaak om ingesloten te worden.

Mijn gouden BOB regel: ben Betrouwbaar, geef Onvoorwaardelijk en blijf Beschikbaar!

Goede stiefmoeders zijn goud waard!